خداوند فرشته را آفرید و از آفرینش موجودی پاک لذت برد ولی کمال علم با اجبار فرشته منافات داشت باید مخلوقی می آفرید که اجبار نداشته باشد و با اختیار موجود باشد

انسان را آفرید که همانا کمال خلقت در اوست

او اختیار دارد تا بدون اذن الهی به قعر پستی ها فرو رود و یا به اوچ پاکی ها و عرش اعلا و این اختیار در اطاعت، شکل اعلای آفرینش هست

آیا خداوند نمی توانست انسان را در بهشت نگه دارد ؟

انسان با اختیار خود به زمین آمد ، آدم ماییم .

به اختیار گناه کردیم و دروغ و تهمت و حرام و نجاست ارتباطمان را ضعیف و ضعیف تر کرد تا بریدیم و خود خدا شدیم نافمان را بریدیم تا به خیال خود کسی باشیم ،  ولی باز او توجه و مهر خود را از ما دریغ نکرد .

دریاچه وجودمان بوی نجاست و حرام و گناه می دهد و با گذشت زمان به مرداب تبدیل میشود و ما به این بوی بد عادت کردیم ، به این همه سختی و بیماری و ضعف عادت کردیم که حاصل همه بدی های ماست .

او مهربان است و برای نجات ما باران رحمت می فرسستد تا از مرداب شدن فاصله بگیریم و به خود آییم . اندیشه نمی کنیم

نماز و روزه مثال باران رحمت الهی است برای پاک شدن .

ولی ما آنقدر در منیت غرق شده ایم که موقع نزول باران هم،  ظرف وجودمان را بر عکس می گیریم

او که ما را  دوست دارد راهی نمی بیند غیر اینکه به طریقی به مدد الهی دریاچه وجودمان را با اقیانوس بیکران الهی نزدیک کند(سفر حج ) تا اثری از ناپاکی به برکت این تقرب در دریاچه وجودمان نماند .ولی آدم کوردل از لب دریا هم تشنه برمی  گردد  زیرا با افق کوچکش دریا را هم دریاچه بزرگتر میبیند و به دنبال اینست که منیت خود را با او ثابت کند و حتی او را نمی بیند و در خود و دنیای خود و مادیات خود و اقوام خود و مال و اموال خود غرق است ومی ترسد که اگر لحظه ای از فکر آنها خارج شود آنها را از دست بدهد و در کنار اقیانوس از ازدست دادن افکار ی که با آن دلخوش است می ترسد و بدون اینکه تنی به اب بزند با همان افکار و داشته های قبلی برمی گردد

برخی از اقیانوس بیکران الهی فقط آبی به صورت می زنند و تا به موطن برگشتند اثری از آن نمی ماند

ولی اهل ایمان برای ابد به این اقیانوس بیکرا ن متصل می مانند و همواره مسیر اتصال رامراقبت می کنند تا قطع نشود

خدایا توفیق بده تا جزء گروه آخر باشیم و سعادت واقعی را تجربه کنیم .آمین یارب العالمین